کد مطلب:34792 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چند نوع حكومت در دنيا داريم؟

در يك بررسي اجمالي مي‎بينيم چهار نوع حكومت در دنيا بيشتر نداريم



1 ـ حكومت استبدادي (در چهرة اصلي‎اش) ـ منظور حكومت استبداد فردي است كه حال و وضعش در گذشته و حال روشن است، و در يك جملة كوتاه مي‎توان گفت هر نوع بردگي و بدبختي و سيه روزي و عقب ماندگي دامنگير نوع بشر شده، از اين نوع حكومت مرگ آفرين سرچشمه گرفته است.



2 ـ حكومت استبدادي (در لباس دموكراسي) ـ يعني همان حكومت خودكامة فردي خونخوار و جبّار كه لباس دموكراسي را در برمي‎كند، و عنوان آن را يدك مي‎كشد، و با راه انداختن «حزب و مجلس ساختگي» اداي دموكراسي را در مي‎آورد. همان حزب و مجلسي كه ليست مقامات و نمايندگان و رهبرانش قبل از تشكيل نوشته و آماده شده و بازيگرانش به ترتيب در پشت صحنه لباس در تن كرده و آمادة كار مي‎‎شوند و به نوبت نقش خود را با ظاهر شدن در صحنه ايفا مي‎كنند.



در پشت صحنه با هم بر سر يك سفره مي‎خورند و مي‎نوشند و مي‎خندند و مسخره مي‎كنند، امّا روي صحنه كه آمدند يكي موافق و ديگري مخالف، يكي در جناح پيشرو و ديگري در جناح سازنده، يكي هماهنگ كننده اين جناح و ديگري هماهنگ كننده آن جناح، جنگهاي زرگري مضحكي براي فريب عوام ـ كه ديگر فريب اين بازيها را نمي‎خورند ـ راه مي‎اندازند؛ حتّي گاه براي تكميل اين صحنه با مشتهاي گره شده و قيافة درهم كشيده به يكديگر حمله مي‎كنند!



اين نوع حكومت در تاريخ گذشته وجود نداشت؛ چرا كه مردمش و حتّي ديكتاتورهايش رك و راست بودند، و يا شايد عقلشان نمي‎رسيد كه مي‎توان استبداد را در قالب دموكراسي ارائه داد.



اين نوع حكومت پديدة عصر ما است، عصر نفاقها، دوروئيها و عصر تغيير چهره‎ها! و ميوة تلخي است كه مغزش به گذشته تعلّق دارد و پوشش‎اش به امروز، و تنها هدفش آن است كه تاريخ رهايي ملّتها و آزاديشان را چند روزي به عقب بيندازد و غير از ان كاري از آن ساخته نيست.



3 ـ حكومت استبدادي گروهي (ديكتاتوري پرولتاريا) ـ اين نوع حكومت در گذشته با اين محتوا وجود نداشت، و فرآوردة عصر گسترش ماشينيزم و مخصوص كشورهاي كمونيستي است كه طبقة «پرولتاريا» (كارگر جديد) زمام امور را به دست مي‎گيرد و خواسته‎هاي خود را در تمام زمينه‎ها زير لواي ماركسيسم تحقّق مي‎بخشد.



گرچه خود ماركسيستها هستند كه عنوان ديكتاتوري پرولتاريا را به عنوان شعار حكومتشان انتخاب كرده‎اند، ولي قطع نظر از مفاهيمي كه زير اين عنوان نهفته شده بايد ديد، آيا اين طبقه پرولتاريا است كه بر چنين جوامعي حكومت مي‎كند يا اعضاي كميتة مركزي حزب و دبير كلّ آن؛ آنهم حزبي كه نه فراگير است و نه انتخاب آزادي در آن صورت مي‎گيرد و نه رنگ و بويي از دموكراسي دارد، و خودكامگي و استبداد سران گردانندگان حكومت، و توسّل به خشونت و سلب آزادي انسانها در آن چيزي نيست كه بر كسي پنهان باشد.



4 ـ حكومت دموكراسي (در چهرة اصيلش) ـ اين نوع حكومت كه عاليترين و كاملترين نوع حكومت در دنياي امروزش مي‎دانند، و حتّي ادّعا و اداي آن ماية مباهات بسياري از زمامداران است، تا چه رسد به وجود عيني و خارجي‎اش؛ از نظر مفهوم در يك جمله خلاصه مي‎شود و آن اينكه



در اين سيستم حكومت، تمام مردم از هر گروه و قشري ظاهراً با آزادي كامل مي‎توانند به پاي صندوقهاي رأي رفته و نمايندگان واقعي خود را انتخاب كنند، و سرنوشت خويش را براي چند سال ـ تحت ضوابط خاصّي ـ به دست آنها بسپارند.



آنها نيز با تبادل نظر و مشورت ظاهراً آزادانه قوانين و مقرّراتي را كه به عقلشان حافظ منافع آن مردم است وضع و مقرّر مي‎كنند. حال گاهي رئيس هيئت اجرايي وسيلة اين نمايندگان انتخاب مي‎شود و گاهي مستقيماً بوسيلة مردم كه «نخست وزير» يا «رئيس جمهورش» مي‎نامند.

---

حكومت جهاني حضرت مهدي


حضرت آيت الله مكارم شيرازي